Donemus Webshop — Fuhler, Cor

When Cor Fuhler (Barger-Oosterveld, 3 July 1964) moves from the province of Drenthe to Amsterdam, he is mainly a pianist. He does, however, have a preference for odd and special sounds, and he soon starts playing inside the piano, preparing it Cage-style and using mallets, ebows (a kind of electronic bow) and other objects. He starts looking for obscure electronic organs, harpsichords and other unusual keyboard instruments. He builds his own so-called 'keyolin', a violin that can be played with keys. He uses all these keyboards on his own groups, such as the chamber-like ensemble Carduelis Carduelis, the trio Fuhler/Bennink/De Joode, the Cortet and the larger Corkestra. His interest in analog synthesizers and electronics (sometimes combined with acoustic instruments) has an outlet in the duo with Gert Jan Prins, The Flirts, and the international electronics orchestra MIMEO, of which he has been a member since 1997. He currently leads a new improv group, Pluk de Dag, in which he plays the guitar.

Al tijdens zijn studie aan het Amsterdamse conservatorium begint Cor Fuhler allerlei eigen groepen, zoals een trio (met Jan Hans Berg contrabas en Martin van Duynhoven drums) en het kamermuziek-achtige kwintet Wakker op Zee. Hierin spelen naast Fuhler (piano en harmonium), Paul Pallesen (gitaar), Arjen de Graaf (altviool) , Misha Kool (contrabas) en Panc Daalder (marimba)

Fuhler vormt het sextet Canabina Canabina, met trombonist Joost Buis, hoboïst Eduard Wesley (later Maud Sauer), violiste Alison Isadora, synthesizerspeler Michiel Scheen en contrabassist Jan Nijdam. Om hasj-associaties te vermijden verandert hij de naam na verloop van tijd in Carduelis Carduelis, en haalt hij klarinettist Ab Baars in de groep ter vervanging van Maud Sauer. In deze bezetting blijft het ensemble tot 1996 bestaan. In 1994 voert hij met de groep een compositieopdracht uit voor de provincie Drenthe, waarvoor hij zangeres Jannie Pranger aan het ensemble toevoegt.

De artistiek leider van het Bimhuis Huub van Riel nodigt Cor Fuhler uit voor de tweede October Meeting. Hij speelt hier met een door hemzelf samengesteld kwartet, met cellist Tristan Honsinger, bassist Maarten Altena en drummer Wim Janssen.

Met zanger Han Buhrs, bassist Wilbert de Joode en drummer Michael Vatcher vormt Fuhler de collectieve nieuwe groep Diftong, die ook speelt tijdens de uitreiking van de Podiumprijs aan Buhrs in het Amsterdamse Bimhuis. Voor deze gelegenheid inviteert Buhrs de Amerikaanse trombonist George Lewis als gast bij het kwartet.

De gebroeders Jacq (gitaar) en Bert Palinckx (bas) nemen Cor Fuhler op in hun groep Palinckx. The Naked Girls From Tilburg is de eerste CD van het kwintet, met trombonist Joost Buis en drummer Jim Meneses. The Psychedelic Years en Border - Live in Zürich volgen, voor Fuhler de groep in 1997 weer verlaat.

Het trio Fuhler/Bennink/De Joode wordt gevormd en produceert in 1998 een eerste CD, Zilch, die in zeer beperkte oplage op Fuhlers eigen label Conundrom verschijnt. Nog hetzelfde jaar volgt een tweede CD, Bellagram, die via het Geestgronden-label een ruimere verspreiding krijgt. In 2002 volgt een derde, Tinderbox, bij DATA Records. Het trio speelt veel in Nederland, maar ook op buitenlandse festivals, zoals in Moers (Duitsland), Nickelsdorf (Oostenrijk), Bologna (Italië), Toronto, Calgary en Vancouver (Canada).

Vanuit zijn interesse in gamelan schrijft Fuhler zowel het script als de muziek voor het muziektheaterstuk Wayang Detective, voor gamelan, improvisatoren en een wayang-speler.

Het internationaal bezette MIMEO-orkest neemt Fuhler in de gelederen op. Hij combineert hierin de akoestische piano met analoge live elektronica. De enige andere Nederlander in de groep is Gert Jan Prins, met wie hij later geregeld gaat samenwerken.

In fluitiste Anne La Berge en slagwerker Steve Heather vindt Fuhler twee gelijkgestemde zielen, wat het het gebruik van elektronica naast akoestische instrumenten betreft. Het drietal geeft een concertserie in Amsterdam onder de naam Kraakgeluiden (de naam is dubbelzinnig, omdat de optredens aanvankelijk vooral in kraakpanden plaatsvinden).

Samen met Wilbert de Joode, Eric Boeren, Tobias Delius en Wolter Wierbos begint hij het muzikantencollectief Stichting dOeK (de Oefening de Kunst). Naast de promotie van geïmproviseerde muziek stelt de stichting zich ten doel jaarlijks een festival te organiseren waarin de dOeK-leden eigen groepen presenteren en (ad hoc-)samenwerkingen aangaan met internationale improvisatoren. Met Gert Jan Prins (die vooral experimenteert met de klankmogelijkheden van 'slecht' afgestelde radio's en tv's) vormt Fuhler het elektronica-duo The Flirts. Ze spelen onder meer in de VS, Australië en Nieuw-Zeeland. Op het Amerikaanse Erstwhile Records verschijnt de titelloze eerste CD.

Het Cortet (met saxofonist John Butcher, synthesizer-speler Thomas Lehn en harpist Rhodri Davies) is erop uit om met akoestische instrumenten een klankidioom te scheppen dat de elektronische muziek benadert. Hun plaatdebuut HHHH verschijnt op het label Unsounds. Ook het grotere Corkestra gaat uit van akoestische instrumenten, en combineert houtblazers (fluitiste Anne La Berge en de saxofonisten-klarinettisten Tobias Delius en Ab Baars), snaarinstrumenten (gitarist Andy Moor, cymbalom-speelster Nora Mulder en contrabassist Wilbert de Joode) en slagwerk (Tony Buck en Michael Vatcher). Het nonet neemt een titelloze CD op, die in 2004 wordt uitgebracht door DATA Records.

De Japanse gitarist-bandleider Otomo Yoshide vraagt Fuhler voor zijn New Jazz Orchestra, een grote band die ook weer akoestische instrumenten met elektronica combineert. Fuhler neemt twee CD's op met de groep, ONJO, en Out To Lunch (met bewerkingen van de muziek van Eric Dolphy).

Onder de naam Het Kabinet brengt Cor Fuhler een groep samen van muzikanten die in onbruik geraakt zijnde instrumenten bespelen. Aleks Kolkowski hanteert daarin de Stroh-viool, een instrument met een soort toeter eraan vast. Frank van Bommel neemt plaats achter een harmonium, Jacq Palinckx bespeelt de luit, en Michael Vatcher de glasharmonica. Op het dOeK-festival # 5½ is de groep te horen; de aldaar gemaakte opnamen brengt Fuhler later uit op zijn eigen Conundrom-label.

Speciaal voor het dOeK Festival # 6 stelt Cor Fuhler een trio samen met de Duitse (schuif)trompettist Axel Dörner en de Australische harpiste Clare Cooper. De groep gaat verder onder de naam Crax, en in 2008 geeft Fuhler op zijn eigen Conundrom-label een korte, eerste CD uit.

Om uiting te geven aan zijn liefde voor snaren, richt Cor Fuhler een nieuw kwartet op, Pluk de Dag. Hierin speelt hij zelf gitaar, Nora Mulder cymbalom, Oscar Jan Hoogland elektrisch clavichord en Wilbert de Joode contrabas.