Donemus Webshop — Dooyeweerd, Arnold

Arnold Dooyeweerd (Amsterdam, 31 July 1946) takes his reputation in the Dutch jazz and improvised music world largely from the weekly workshop he has been running at the Amsterdam Bimhuis since 1974. 'Dooyeweerd has seen over 1000 musicians pass by in his workshop years. Some only stayed for a couple of weeks, others were still learning after so many seasons.' (Erik van den Berg in the Volkskrant). He also teaches at the Sweelinck Conservatory in the Dutch capital, where he coaches many good young musicians on their way to everyday music practice. He himself is often seen as a sideman in groups led by musicians of his own generation (like Willem van Manen, Dick de Graaf and Martin van Duynhoven), but also with younger musicians like trumpeter Eric Vloeimans, guitarist Anton Goudsmit and saxophonist Jasper Blom.

Nog voor zijn studie aan het Amsterdams Conservatorium begint Arnold Dooyeweerd een eigen trio, waarmee hij in 1965 het Amsterdamse FAMOS Jazzconcours wint. Tijdens zijn studie gaat hij deel uitmaken van het kwartet van saxofonist Joop van Enkhuizen (1966-'68) en het kwintet van pianist Jan Rath (1968-'70). Hij speelt tussen 1968 en 1988 geregeld met Amerikanen op tournee, zoals Ben Webster, Dexter Gordon, Don Byas, Johnny Griffin, Art Taylor, Kenny Drew, Chet Baker, Jimmy en Doug Raney, en J.R. Monterose. Ook heeft hij een vaste gig in The Birdsclub in Amsterdam met het Tom Meyer-trio, met drummer Max Bolleman en vele gasten, onder wie Tom Jones en Yoko Ono.

Arnold Dooyeweerd is de bassist van de groep Banten, die verder bestaat uit pianist Rob van den Broeck, cellist Ernst Reijseger, drummer Jurre Haanstra en zangeres Hennie Vonk. Op het BASF-label verschijnt een titelloze LP van de groep.

In de middelgrote groep van Boy Edgar, Boy Edgar's Sound, is Dooyeweerd de bassist. Het elftal neemt in de zomer van 1973 de LP Live in Shaffy op, die verschijnt op het White Elephant-label.

In het pas geopende Bimhuis in Amsterdam gaat Arnold Dooyeweerd een workshop leiden, met als doel (vooral) jonge muzikanten al spelende te leren hoe het samenspelen in improvisaties werkt. Dooyeweerd begint de workshop omdat van alle kwaliteiten in de geïmproviseerde muziek het samenspelen in zijn oren het minst ontwikkeld was. 'Dat vind ik nog steeds. Niet alleen als luisteraar, maar ook als ik zelf met andere muzikanten op het podium sta. Iedere muzikant zendt op zijn eigen frequentie uit en hoopt maar dat een ander het oppikt. In de workshop willen wij nu juist onderzoeken of het niet mogelijk is de frequentie van de ander te ontdekken' (uit het interview met Erik van den Berg). Later gaat hij ook op andere locaties in heel Nederland workshops geven, vaak in samenwerking met de stichting SWING.. Onder de naam Leen Brededuif Kwartet organiseert Dooyeweerd een vrije improvisatiegroep met saxofonist Theo Loevendie, pianist Misha Mengelberg en drummer Martin van Duynhoven.

In het kwartet van Theo Loevendie (met tenorist Hans Dulfer en drummer Martin van Duynhoven) neemt Arnold Dooyeweerd geregeld de plaats in van zijn druk bezette collega Arjen Gorter.

Het Sweelinck Conservatorium in Amsterdam stelt Dooyeweerd aan als docent hoofdvak Contrabas (Jazz & Improvisatiemuziek) en ensembles.

Samen met pianist Peter Schön en drummer John Engels speelt hij in het kwartet van saxofonist Fred Leeflang. In 1981 maakt de groep voor het VARAJazz-label de plaat Zwingen, Mannen! Ook treedt hij toe tot de groep List van saxofoniste Vera Vingerhoeds (waarin verder saxofonist Peter Barkema, trombonist Mark Timmer en drummer Martin van Duynhoven spelen). Samen met drummer Martin Bunjes start Dooyeweerd de groep Vijf, waarvan verder tenorist Rinus Groeneveld en de trombonisten Toon van Ulsen en Joep Maessen deel uitmaken.

De Grieks-Utrechtse slagwerker Nikos Tsilogiannis vraagt Dooyeweerd als bassist in zijn nieuwe kwintet, dat verder bestaat uit trompettist Jeff Reynolds, saxofonist Dick de Graaf en pianist Albert van Veenendaal. Na Reynolds' overlijden wordt Gary Fienburg de trompettist. Saxofonist Tobias Delius komt de plek innemen van Dick de Graaf. Ook Theo Loevendie begint een nieuw kwintet, waarin Dooyeweerd acte de présence geeft. Saxofonist Ab Baars, trombonist Wolter Wierbos en drummer Martin van Duynhoven completeren de groep. Op het VARA Jazz-label verschijnt in 1985 een titelloze LP. De VARA geeft bassist Niko Langenhuijsen een compositieopdracht, die hij in de VARA-studio uitvoert met een speciaal sextet met trompettist Toon de Gouw, trombonist Willem van Manen, cellist Ernst Reijseger, bassist Arnold Dooyeweerd en een violist uit het Brabants Orkest, Bohuslav Zola. Zelf speelt Langenhuijsen bij deze gelegenheid geen bas, maar zijn eerste instrument, piano (en daarnaast synthesizer en melodica). Voor de LP, die de omroep op zijn eigen jazzlabel uitbrengt, ontvangt Langenhuijsen in 1985 een Edison.

Arnold Dooyeweerd is de bassist in het septet van saxofonist Dick de Graaf, dat zowel routiniers als jong talent bevat. In deze samenstelling maakt de groep één CD, November (1989). Na drie jaar neemt Dooyeweerds leerling Egon Kracht zijn plek in het Dick de Graaf Septet in.

De Amerikaanse, in Amsterdam wonende zangeres Peggy Larson begint in januari haar Peggy Larson Band, met trombonist Willem van Manen, pianist Albert van Veenendaal, drummer Martin van Duynhoven en Arnold Dooyeweerd. Het kwintet maakt één CD, Rood Haar. In de lente van 1990 bedenkt saxofonist Dick de Graaf een speciaal kwartet, met pianist Misha Mengelberg, bassist Arnold Dooyeweerd en drummer John Engels. De groep blijft één tournee lang bestaan. Dooyweerd vormt ook een eigen kwartet, met met gitarist Wiek Hijmans, saxofonist Tobias Delius en drummer Bart van Helsdingen.

Saxofonist Frans Vermeerssen neemt Dooyeweerd op in zijn nieuwe Transatlantic Sextet, dat naast een derde Nederlander (drummer Pierre Courbois) drie Amerikanen in de bezetting telt: trompettist Herb Robertson, hoornist Alex Brofski en cellist Thomas Ulrich. Drummer Martin van Duynhoven vraagt de bassist voor zijn nonet Music & Drums. Van de groep verschijnen twee cassettes (live opgenomen in het Bimhuis), die in eigen beheer worden uitgegeven.

De jonge trompettist Eric Vloeimans begint een eigen kwartet en vraagt Arnold Dooyeweerd als bassist. Verder maken gitarist Anton Goudsmit en drummer Pieter Bast deel uit van de groep. Hun debuut-CD, No Realistics, verschijnt op het Art in Jazz-label. Later volgen de albums First Floor (1996) en Bestiarium (1997), het laatste met de Duitse saxofonist Peter Weniger als gast. Het nieuwe kwintet Dooyeweerd's Profs doet van zich spreken, met Wiek Hijmans, trombonist Joost Buis, saxofonist Barend Middelhof en Bart van Helsdingen.

Vote is de nieuwe groep van zangeres Sylvia de Hartog, die naast haar generatiegenoten saxofonist Lothar Ohlmeier, pianist Pieter Jan Cramer, gitarist Paul Pallesen en drummer Bart van Helsdingen kiest voor de ervaren bassist Arnold Dooyeweerd.

Gitarist Anton Goudsmit, die Dooyeweerd kent van de groep van Vloeimans, maar die ook lessen bij hem volgt op het Amsterdamse Sweelinck Conservatorium, vraagt zijn docent als bassist in een eerste eigen kwartet, met saxofonist Yuri Honing en drummer Jos de Haas.

Trombonist Willem van Manen ziet in Dooyeweerd de ideale opvolger voor Eric van der Westen als bassist van zijn Contraband. Hij is te horen op de CD Hittit, die in 1998 bij BVHaast verschijnt. In datzelfde jaar volgt zijn leerling Gerco Aerts hem op in het orkest.

Met altsaxofoniste Esmée Olthuis en gitarist Anton Goudsmit vormt Dooyeweerd het collectieve trio Drumless Dog (het laatste deel van de groepsnaam bestaat uit de eerste letters van de achternamen van de muzikanten). Ze staan een energieke vrije muziek voor met sterke melodieën en stevige grooves. In 2001 komt van de groep een eerste CD uit, Temporary Music.

Anton Goudsmit vraagt zijn leermeester opnieuw voor een kwartet, met saxofonist Efraim Trujillo en drummer Martijn Vink. Later komt Jeroen Vierdag de basplek innemen, en uiteindelijk gaat de groep The Ploctones heten.

Met saxofonist Jasper Blom en drummer Flin van Hemmen begint Dooyeweerd een naamloos trio om geheel vrij te kunnen improviseren. Door de structurele manier van spelen ontstaan echter wel duidelijke vormen. De groep maakt zijn debuut tijdens de laatste avond in het oude Bimhuis in Amsterdam. Omdat Van Hemmen in de VS gaat wonen, neemt Michael Vatcher later diens plek achter het drumstel in.

Drumless Dog krijgt een vervolg met gitarist Wiek Hijmans op de plek van Anton Goudsmit. Het trio draagt simpelweg de namen van de drie muzikanten.