Donemus Webshop — Zweers, Bernard

Zweers' music has two distinctive traits: its affinity with Dutch folklore, and a Wagnerian style (especially in his second period). For his songs – most written for his wife and former student, the soprano Dora de Leeuw – he used texts of his contemporaries, including Nicolaas Beets (1814-1903) and Jan Jacob Lodewijk ten Cate (1809-1889). In order to succeed in an personal Dutch compositional style, Zweers thought it necessary to use texts written in his own language. In practice, most of the texts he used, were chosen from Dutch literary works. The poetry of Jacques Perk (1859-1881), Hélène Swarth (1859-1941), and later Cornelis Boutens (1870-1943) were a valuable resource for him. For the Wijzangen he used Dutch translations of poems by Rabindranath Tagore (1861-1941). Since Zweers' death, only the three symphonies have remained somewhat known; the rest of his music was soon more or less forgotten.

Bernardus Josephus Wilhelmus Zweers wordt op 18 mei in Amsterdam geboren als zoon van een muziek- en boekhandelaar.

Omdat zijn vader componeren verspilling van tijd en papier vindt, houdt de jonge Zweers zich in het geheim bezig met muziektheoretische werken. Zijn eerste kamermuziekwerk wordt afgerond.

Het stuk 'Wals' voor koor verschijnt als opus 1.

Voor het eerst wordt een compositie van Zweers in het openbaar uitgevoerd.

Pas wanneer Bernard Zweers de uitvoering van zijn 'Eerste symfonie' zelf leidt, geeft vader Zweers zijn verzet tegen het componeren van junior op. Nadat hij in Berlijn een voorstelling van 'Der Ring des Nibelungen' bijwoont, wordt hij een echte Wagneriaan. Desondanks wil hij een eigen, specifiek Nederlandse muziek creëren, die vrij is van invloeden van buitenaf, ook en vooral van Duitse.

Gedurende acht maanden gaat hij in Leipzig bij de internationaal vermaarde dirigent, componist en muziektheoreticus Salomon Jadassohn (1831-1902) theorielessen volgen; als componist is hij echter autodidact. Eenmaal terug in eigen land gaat Zweers aan de slag als dirigent van verscheidene koren, waaronder dat van de Mozes- en Aäronkerk in Amsterdam.

De cantate 'De kosmos' wordt voltooid.

De 'Derde symfonie' in Bes-groot is het bekendst gebleven werk. Met een speelduur van ruim een uur heeft dit opus de lengte van een Bruckner-symfonie. De titel 'Aan mijn vaderland' geeft al direct een beschrijving van de sfeer die met één muzikaal thema het gehele werk draagt. De titels van de vier onderdelen laten zien dat het Zweers menens is met zijn ode aan Nederland: In Neerlands wouden; Op het land; Aan het strand en op zee; Ter hoofdstad.

Zoals diverse andere muziekmeesters componeert ook Bernard Zweers een cantate 'Sint Nicolaasfeest' voor soli, kinderkoor en orkest.

De toneelmuziek bij Joost van den Vondels 'Gysbrecht van Aemstel' componeert Zweers in opdracht voor de heropening van de Amsterdamse Stadsschouwburg.

Zweers krijgt een aanstelling als docent harmonieleer en compositie aan het Amsterdams conservatorium.

Zweers wordt directeur van het conservatorium in Amsterdam.

Iemand met Wilhelmus als derde voornaam lijkt te zijn voorbestemd 'Kroningscantates' te componeren als daartoe aanleiding bestaat: de inhuldiging van prinses Wilhelmina als Koningin der Nederlanden.

De Ouverture 'Saskia' ter gelegenheid van 300 jaar Rembrandt wordt afgerond.

Op een tekst van P.C. Boutens schrijft Zweers de ode 'Aan de schoonheid'.

De Indiase dichter en auteur van talrijke andere teksten, Rabindranath Tagore (Nobelprijs Literatuur 1913), vormt de inspiratiebron voor Zweers' 'Wijzangen' voor sopraan en blaaskwintet. Frederik van Eeden levert de Nederlandse tekst.

Als gevolg van toenemende gehoorproblemen staakt Bernard Zweers zijn langjarig werken met koren. Hij neemt eveneens afscheid als directeur van het Conservatorium van Amsterdam.

Een lied voor sopraan en piano 'Harte en land', op tekst van P.C. Boutens, wordt afgerond. Op 9 december sterft Bernard Zweers in Amsterdam.