Donemus Webshop — Manneke, Daan

Daan Manneke was born on November 7, 1939 in Kruiningen (Netherlands).

Education: Daan Manneke received his first music lessons from Adriaan Kousemaker, music teacher and publisher in the town of Goes. In 1959, he began his studies at the Brabant Conservatory in Tilburg with Jan van Dijk (composition) and Huub Houët and Louis Toebosch (organ). He later studied with Kamiel D’Hooghe in Bruges and Brussels.

His life and compositions took on a definitive form through his friendship with Ton de Leeuw, with whom he studied beginning in 1966 and who proved to be an lifelong source of inspiration. For many years De Leeuw was the Netherlands’ sole advocate of, and expert in, non-Western music. Ton de Leeuw in turn brought Manneke into contact with Olivier Messiaen, with whom he also took a number of lessons.

Career: After many years as an organist Daan Manneke was appointed professor at the Sweelinck Conservatory in Amsterdam in 1972, teaching 20th-century musical analysis, and in 1986 he was made professor of composition. Over the years he has tutored a great number of young composers.

Furthermore, Daan Maaneke is the founder of the chamber choir Cappella Breda (founded in 1976), a choir with which he presents a wide variety of concerts that reflect his own musical style. Programmes range from Venetian multichoral works to compositions by Bruckner, Arvo Pärt and unknown Renaissance composers.

In 1977, he published a workbook for contemporary improvisation ‘Omgaan met muziek’. This book has become a popular asset in the training of young musicians. That same enthusiasm greeted the ‘Signalen van veraf en dichtbij’ (1981), a series of some forty short pieces for small ensembles.

Compositions: Daan Manneke’s oeuvre has grown to more than 200 works.

His music, written largely on commission, consists mostly of sacred and chamber music. “An essential part of Daan Manneke's musical thinking is his great interest in improvisation, the other side of the often organically grown, strict form. Action versus reflection, intuition versus balanced form.” (Gerard van der Leeuw) Manneke's main sources of inspiration are, in his own words “the 12th-century Notre Dame School of composers, the Renaissance, particularly Josquin, the Venetian school (Willaert, the Gabrielis, Monteverdi, and Heinrich Schütz), Bach, and Bach again, Bruckner; Scelsi, (late) Stravinsky, (all of) Messiaen, Xenakis, and time and again folk music from wherever”. He takes pride in the compliment he received from the music magazine Luister: “Daan Manneke is the Sweelinck of the 20th century”.

Awards: In 1967, he won the Prize for Young Artists from the Province of Zeeland. In 1972, he received an award for Composition at the Conservatorium of Amsterdam. His composition ‘Three times’ was awarded the Fonteyn Tuynhout Prize in 1977 and in 1980 he received the Hilvarenbeekse Muziekprijs for ‘Pneoo'. Besides, For ‘Er vallen stukken’ he was awarded the Composition Prize of the City of Tilburg. For his many services in the field of music, Daan Manneke was awarded the culture prize from the province of North Brabant in 1999. In January 2009, he received the Oeuvreprijs from the city Breda.

Daan Manneke (7 november 1939, Kruiningen, Zeeland) wordt organist van de St. Gertrudiskerk in Bergen op Zoom.

Aan het Brabants Conservatorium studeert Manneke orgel bij Huub Houët en Louis Toebosch en compositie bij Jan van Dijk.

Manneke vervolgt zijn studie orgel bij Kamiel D'Hooghe in Brugge en Brussel en compositie bij Ton de Leeuw in Amsterdam. Ton de Leeuw ("een inspiratiebron voor het leven", aldus Manneke) ontsluit voor hem de wereld van de niet-westerse muziek. De twee componisten raken blijvend bevriend.

Ter afsluiting van zijn studie krijgt Manneke de Prijs voor Compositie. Via Ton de Leeuw krijgt Manneke later ook kans om bij Olivier Messiaen lessen te volgen. Hij ontvangt de Prijs voor jonge Zeeuwse kunstenaars van de Provincie Zeeland.

Manneke wordt docent improvisatie en analyse van de 20ste-eeuwse muziek aan het Sweelinck Conservatorium in Amsterdam.

Manneke richt het kamerkoor Cappella Breda op, en dirigeert dit ook. Hij levert in die functie veelzijdige programma's, variërend van Venetiaans dubbelkorig werk tot Anton Bruckner, Arvo Pärt en onbekende Renaissancecomponisten.

Voor de compositie 'Three Times' (1974) ontvangt Manneke de Fonteyn-Tuynhoutprijs. Hij schrijft het 'Werkboek voor improvisatie en groepscompositie' dat wordt uitgegeven bij Annie Bank in Amsterdam.

De Hilvarenbeekse Muziekprijs wordt hem toegekend voor zijn orgelstuk 'Pneoo' (1979) en in 1985 ontvangt hij de Tilburgse compositieprijs voor 'Er vallen stukken' (1985) voor carillon.

Manneke wordt docent hoofdvak compositie aan het Sweelinck Conservatorium. Over zijn muzikale voorkeuren zegt hij: " 'Atonaal' en 'tonaal' zijn hachelijke woorden. Misschien kun je het nog het beste zo stellen: het klassieke harmonische systeem van Rameau met z'n dominant-tonica-relatie is slechts een van de vele facetten van de tonaliteit. De strikte atonaliteit, om dat woord dan toch maar even te gebruiken, is iets waar ik me niet mee verwant voel. Ik geloof niet in atonaliteit."

In Mexico City geeft Manneke enkele lezingen en workshops. "[...]en daarbij leidde ik het kathedrale koor met werk van verschillende Bourgondische componisten - Josquin, Dufay en Lassus - en composities van twee eigentijdse Mexicaanse componisten en van mijzelf. Zelden heb ik zo'n volstrekt onorthodoxe, spontane en uitbundige manier van muziekbeleving meegemaakt als toen. Ik ervoer daar veel minder besef van stromingen, stijlen en afbakeningen dan in het thuisland.". Hij krijgt de Cultuurprijs van de Provincie Noord Brabant.

Manneke werkt aan wat hij zijn "moeilijkste opdracht ooit" noemt: 'Monumentum', een requiem voor Bach. De opdracht komt van het Nederlands Bach Ensemble en vocaal ensemble Quink, ter gelegenheid van het Bach-jaar. "Zo maak ik geen tweede stuk meer", zegt Manneke in een interview met Anthony Fiumara, "ik heb er een jaar aan gewerkt, grote delen vernietigd en weer opnieuw geschreven en ben er tegelijk verslingerd aan geraakt. Het is echt een magnum opus geworden." Manneke wordt dit jaar koninklijk onderscheiden als Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw.

Ter viering van Manneke's zeventigste verjaardag wordt in september het festival 'Daan Manneke 70 jaar' gehouden in Breda, in samenwerking met de Stichting Orgelconcerten Breda. Ook elders wordt zijn verjaardag met concerten gevierd. Tijdens het festival wordt een boek over het belang van zijn oeuvre gepresenteerd ('Daan Manneke, componist van de ruimte'). Twaalf auteurs geven hierin hun visie op Manneke's betekenis voor de hedendaagse Nederlandse muziekcultuur. Zo schrijft Rokus de Groot: "Wie Daan Manneke kent als componist, organist, dirigent, leraar, vriend, wordt getroffen door de gloed van zijn bezieldheid. Zijn doen en laten spiegelen zijn levensvisie. Voor hem bestaat er geen tegenstelling tussen spiritueel en materieel. Net als de soefi Inayat Khan vat hij materie op als het resultaat van vibraties van subtiel geluid, in een proces van condensatie van het spirituele." Ook krijgt Manneke dit jaar de Oeuvreprijs van de gemeente Breda. "Manneke zorgt met zijn zoektocht naar een synthese tussen beheersing en impulsiviteit, tussen rationaliteit en emotie voor flamboyante en onvoorspelbare composities. Geëerd in binnen- en buitenland. Een Bredanaar om trots op te zijn." (uit het juryrapport)