Donemus Webshop — Hijmans, Wiek

Met pianist Michiel Scheen en vibrafonist Hans Hasebos is Wiek Hijmans mede- initiatiefnemer van het grote ensemble Kenvermogen, dat met een ongebruikelijke bezetting (waarin onder meer blokfluit, piano, marimba en elektrische gitaar) een brug slaat tussen gecomponeerde en geïmproviseerde muziek.

Bassist-componist Maarten Altena kiest Wiek Hijmans als opvolger van Jacques Palinckx in zijn Ensemble. Op de CD City Music is de gitarist voor het eerst bij de groep te horen. Hijmans blijft ondanks vele bezettingswijzigingen een vaste waarde in het gezelschap en is nog op zeven volgende CD's te horen. Een carte blanche van het Amsterdamse Bimhuis vormt onderdeel van zijn eindexamen, een project met het Mondriaan Strijkkwartet en Ernst Reijseger.

Altsaxofonist Paul Termos richt een trio op, dat zich volledig aan vrije improvisatie wijdt: De Drie Koningen. Naast Wiek Hijmans is bassist Wilbert de Joode de derde man. Hijmans en Termos blijven ook na het uiteenvallen van het trio geregeld samenspelen. In 2001 nemen ze een duo-CD op, die na de dood van de saxofonist postuum wordt uitgebracht onder de titel Paul Termos Sessions, Volume II.

Kenvermogen komt weer bijeen voor het opnemen van een CD. Het ensemble is inmiddels uitgebreid tot een 15-koppig gezelschap, ingedeeld in vijf instrumentgroepen (klarinet, blokfluit, piano, elektrische gitaar, marimba/vibrafoon), elk drievoudig bezet. De release van de titelloze CD gaat in 1995 gepaard met een tournee langs de Nederlandse podia.

Hijmans studeert als eerste elektrische gitarist aan de klassieke afdeling van de Manhattan School of Music bij grootmeester David Starobin. Hij doet dit onder meer gesteund door een Fulbright Scholarship. In 1997 krijgt Wiek Hijmans in New York de Andrés Segovia Award toegekend, voor uitmuntend gitaarspel.

Samen met fagottist Jan Willem van der Ham en bassist Ernst Glerum richt Wiek Hijmans het Trio Continuo op. De bezetting is geïnspireerd door die van een barok-continuo, de ritmesectie van een barokorkest. Zodoende bestaat het trio uit drie begeleidingsinstrumenten, die echter ook solistisch kunnen fungeren. Hoewel het repertoire grotendeels van de hand van de groepsleden is, wordt af en toe gebruik gemaakt van bestaande stukken, onder andere van Purcell en Mozart. In alle stukken is ruimte voor improvisatie. Omdat slagwerker Gert Jan Prins zijn activiteiten bij het label X-OR staakt, besluit mede-oprichter saxofonist-elektronicaspecialist Luc Houtkamp om Wiek Hijmans als nieuwe partner te vragen. De twee gaan ook een duo vormen. In 2001 beginnen ze een samenwerkingsverband met de Italiaanse geluidskunstenaar Riccardo Massari Spiritini, onder de naam Oggetti Smarriti.

Met het kwartet Mosaic van violist Oene van Geel wint Wiek Hijmans de Jur Naessens Muziekprijs (voor jonge musici die vernieuwend bezig zijn). De groep maakt eigentijdse kamermuziek met invloeden uit jazz, rock en hedendaagse muziek. Samen met het trio On The Line trekt Mosaic in 2001 door Nederland in het kader van de Young VIPS Tour (een initiatief van de Vereniging van Improvisatie Podia voor jonge bands). Hijmans begint een internationale solocarrière, die hem naar Spanje, Denemarken, Polen, de VS, Indonesië, Canada en Rusland brengt.

Op zijn eigen label X-OR verschijnt het eerste solo-album van Wiek Hijmans, met moderne composities voor elektrische gitaar, alsmede een improvisatie. Twee jaar later verschijnt een vervolg, waarop hij onder meer een verrassende combinatie maakt van Thelonious Monks 'Round Midnight en Volte van Jan Pieterszoon Sweelinck. Als altviolist-componist Maurice Horsthuis in 2002 een nieuw snaren-ensemble start onder de naam Elastic Jargon, is Hijmans van de partij.

Het Holland Festival presenteert Wiek Hijmans solo in de Grote Zaal van het Amsterdamse Concertgebouw als 'dé nieuwe-muziekspecialist van de elektrische gitaar'.

De gitarist maakt een solotournee in Rusland, waarbij hij onder meer voor 500 mensen optreedt in de opera van Volgograd.

Wiek Hijmans publiceert een boek over de elektrische gitaar: The Electric Guitar Instrumentation Guide. Het wordt gepresenteerd op het Output Festival voor elektrische gitaarmuziek, waarvan hij ook een der initiatiefnemers is. De compositie Contes Cruels, op verzoek van Hijmans door Tristan Murail geschreven voor twee elektrische gitaren en orkest, wint de prijs voor beste Franse compositie van het jaar en wordt door Hijmans nog tot in 2012 uitgevoerd met zes verschillende Europese orkesten.

Rietblazer David Kweksilber formeert een grote big band, waarmee hij een brug probeert te slaan tussen jazz, geïmproviseerde muziek en hedendaagse gecomponeerde muziek. Wiek Hijmans is de vaste gitarist van het orkest. Hijmans componeert en speelt solo voor verschillende theatervoorstellingen, waaronder De Odyssee met Theater Bonheur en Het Huis van de Moskee met René Groothof.

Onder de naam POW Ensemble voeren Wiek Hijmans, zanger-elektronicaspecialist Guy Harries en Luc Houtkamp het project Strange Attractors uit, dat onder meer een tournee door Indonesië maakt. In de groep Drumless Dog (met saxofoniste Esmée Olthuis en bassist Arnold Dooyeweerd) neemt de gitarist de plaats in van Anton Goudsmit. Het trio draagt nu simpelweg de namen van de drie muzikanten.

Samen met violist Peter Brunt vormt Hijmans een duo dat composities en bewerkingen voor viool en elektrische gitaar speelt. Het repertoire varieert van Bach en Ravel tot Ornette Coleman en Astor Piazzolla. In het trio Raaven van saxofonist Raaf Hekkema speelt Hijmans met slagwerker Joshua Samson zeventiende-eeuwse muziek. Hijmans componeert en speelt muziek voor de theatervoorstellingen Mooie Anna en Dallas met Marien Jongewaard.

Hijmans brengt een werk voor elektrisch gitaar en strijkorkest van Derek Bermel in première bij het Albany Symphony Orchestra. Hij voert het ook uit met het Nederlands Jeugd Strijkorkest en het Los Angeles Chamber Orchestra.