Donemus Webshop — Bon, Willem Frederik

Willem Frederik Bon was born on June 15, 1940 in Amersfoort. He died on April 14, 1983 in Nijeholtpade.
He studied clarinet with Bram de Wilde in Amsterdam, composition at the Royal Conservatory of Music in The Hague with Kees van Baaren and conducting with Louis Stotijn and Willem van Otterloo.
He taught composition at the Conservatory of Music in Groningen. In 1972 he became conductor of the chamber orchestra The Amsterdam Sinfonietta, and between 1973 and 1975 he was assistant conductor of the Concertgebouw Orchestra. Since that time, he was a guest conductor with many Dutch symphony orchestras, as well as two Norwegian orchestras.
Bon wrote two symphonies: the 'Usher Symphony' (1968-1970) and 'Les Prédictions' (1970). Between 1976 and 1979 he wrote 'Les Quatre Saisons de Verlaine', a large-scale composition for soprano, mezzo-soprano, bariton, tenor and orchestra. A regularly performed work is 'Eriks wonderbaarlijke reis' (Erik's miraculous journey, 1979) after Godfried Bomans' novel 'Erik', specifically written for youth concerts.
In 1967 he was awarded the Visser Neerlandia Prize for ' Wind quintet no. 1' (1966).

Willem Frederik Bon wordt op 15 juni 1940 in Amersfoort geboren als vierde kind in een muzikale familie. Zijn oudere broer Maarten is concertpianist, zus Marja ook, en zus Charlotte is violiste. Bon studeert eerst klarinet bij Bram de Wilde in Amsterdam. Aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag studeert hij compositie bij Kees van Baaren en orkestdirectie bij Louis Stotijn en Willem van Otterloo.

Bon ontvangt hij de Visser Neerlandiaprijs voor zijn 'First wind quintet' (1966). De 'Miniaturen' voor piano (1966) zijn, aldus criticus Maarten Brandt, te beschouwen als "een soort late maar overtuigende Hollandse evenknie van Schönberg's 'Sechs kleine Klavierstücke' opus 19 [..]: uiterst gecondenseerde, hyperexpressieve en rijke muziek die het eens temeer onbegrijpelijk maken dat het werk van deze componist niet veel meer op de programma's prijkt."

Bons eerste symfonie, 'Usher Symphony' (een werk dat aanvankelijk een opera had moeten worden) gaat in première tijdens het Holland Festival. 'Usher Symphony' is geïnspireerd op een verhaal van Edgar Allen Poe. Over zijn dit jaar geschreven 'Petite trilogie' voor trompet zegt een recensent: "Een jaar jonger dan Louis Andriessen, bleef Bon, de broer van de pianist en Stravinsky-bewerker Maarten, het symfonieorkest trouw, in tegenstelling tot de Notenkrakers. Elke noot is raak in de weergaloos gespeelde trilogie voor trompet, waarin Bon knipoogt naar Gershwins 'Summertime'. [...] IJselijk spannend, soms macaber, is het overdonderende pianotrio." (Huib Ramaer). Voor zijn compositie 'Games' voor orkest ontvangt hij de Jeugd en Muziekprijs.

Willem Frederik Bon volgt al vanaf 1967 verscheidene dirigentencursussen in binnen- en buitenland, waarbij vooral Milan Horvat, Jean Fournet, Dean Dixon en Herbert von Karajan een grote betekenis voor hem hebben. Voor zijn eindexamen van het conservatorium dirigeert Bon zelf de première van zijn 'Symfonie nr. 2, Les prédictions' (1970). Hij ontvangt de Compositieprijs van het Ministerie van CRM.en wordt hoofdleraar compositie aan het Conservatorium in Groningen.

Bij kamerorkest Amsterdam Sinfonietta wordt Bon dirigent.

Willem Frederik Bon is assistent-dirigent van het Concertgebouworkest en daarnaast gastdirigent bij verschillende andere Nederlandse orkesten. Ook legt hij zich toe op jeugdconcerten.

Bon componeert zijn grootste werk 'Les quatre saisons de Verlaine' voor sopraan, mezzosopraan, bariton, tenor en orkest. In 1977 wordt hij vaste dirigent van twee Noorse orkesten.

Het meest bekende resultaat van zijn focus op de jeugd ziet het levenslicht: Bon zet het boek 'Erik of het kleine insectenboek' van Godfried Bomans op muziek. De personages worden uitgebeeld door instrumenten en thema's: Eriks thema door de hobo, dat van de slak door een trage tuba en het fladderende vlindermotief door een fluit en piccolo.

Willem Frederik Bon overlijdt op 14 april in Nijeholtpade aan een hersentumor.

Na zijn overlijden beleven nog een paar werken hun première, waaronder zijn 'Requiem' (1967) voor koor en strijkorkest, opgedragen aan de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Zijn broer Maarten Bon voltooit het nagelaten 'Concertino voor piano en orkest' uit 1964.